www.stadowilkaiwilczka.fora.pl

Akela

-Nadia, wszystko w porządku? - zapytałem

Nadia

Już miała zaprzeczyć, kiedy uznała, że i tak Akela by jej nie uwierzył. Spojrzała na wilka i z początku milczała, po chwili jednak rozłożyła swe lewe skrzydło ukazując paskudną ranę. Przy tym skrzywiła się lekko.
- Raz podczas lotu trafił mnie jakiś człowiek. Nie wiem co to było, nie znam się na tych ich wszystkich dziwactwach. Myślę, że wzięli mnie za jakiegoś ptaka, bo byłam dosyć wysoko w górze. To, czym nie trafili było zrobione z drewna, taki jakby patyk, zakończone jakimś ostrym i zimnym. to coś było też twarde. Złamałam to i udało mi się wyjąć. Jednak ta rana wciąż nie chce się goić. Myślę, że jakiś odłamek tego ustrojstwa zostało w skrzydle. - powiedziała. Nie lubiła dzielić się z innymi swoimi problemami, nie chciała być uznawana za jakąś nie samodzielną. Jednak za dużo wcześniej już powiedziała.

Akela

Stałem w milczeniu próbując odpowiednio dobrać słowa. Po chwili jednak odezwałem się.
-Bardzo mi przykro Nadio, byłaś postrzelona strzałą. Ludzie wystrzeliwują je z łuków - powiedziałem cicho - Jak długo ta rana nie chce się zagoić ?

Nadia

- Strzałą? - powtórzyła, zastanawiając się przez chwilę. Dlaczego ludzie to robią?
- Minął już jakiś miesiąc od czasu wyrwania tej strzały. Zawsze kiedy zdaje mi się, że już jest w porządku, kiedy próbuję latać ta paskudna rana z powrotem się otwiera. - powiedziała, krzywiąc się lekko. Zdawało jej się, że wyjęła całą zawartość owej ,,strzały''. Czyżby coś zostało? A może to kolejny wymysł tych genialnych inaczej ludzi?

Akela

W głowie krążyły mi trzy scenariusze. Czyżby rzeczywiście kawałek strzały utkwił w jej skrzydle? Czy może strzała była zatruta ? nie zatruta raczej nie mogła być, zatruta strzała przecież by ją zabiła. A może to brak pomocy i opatrzenia rany od razu po wypadku? Chyba najbardziej zgadzała by się teoria z odłamkiem strzały w skrzydle
- Czy znasz kogoś kto mógłby sprawdzić czy w skrzydle nie został ten odłamek? jakiegoś szamana?

Nadia

Zastanowiła się przez chwilę. Jakiś szaman, medyk. Ktoś, kto się na tym zna. Ależ znała taką osobę, jednak nie miała zielonego pojęcia, gdzie mogłaby przebywać.
- Niestety. W watasze mieliśmy medyka, jednak widziałam ją ostatnio dwa lata temu. Nie wiem nawet, czy żyje. Tutaj nie znam nikogo takiego. - oczywiście chodziło jej o Amarę. No cóż, dwa lata. Wtedy musiała opuścić watahę. W sumie to nawet lepiej byłoby, gdyby ich już nie zobaczyła. A to miejsce było dla niej zupełnie obce. Nieznane jej miejsca, żadnych przyjaciół. Dobrze, że te wilki nie były źle do niej nastawione. Miała przyjaciół, teraz ma za to nowych.

Akela

Zamyśliłem się. Co mam zrobić? Nie poznałem jak dotąd takiej osoby, może Karmen będzie znała. Zapytam jej

Nadia

Złożyła skrzydło. Zaczynało jej drętwieć. Jak dotąd siedziała, teraz wstała, po czym spojrzała na wilka.
- Jakoś sobie z tym poradzę, spróbuję coś wymyślić. Jednak teraz przejdę się nad jezioro. Strasznie chce mi się pić. - powiedziała, uśmiechając się lekko, po czym wybyła kierując się tak, jak powiedziała - nad jezioro.

zt

Akela

-No dobrze, ale gdybyś potrzebowała pomocy to mów. Ok - powiedziałem

Akela

Jakoś zrobiło się tu cicho.Co tu robić? straszne nudy

Suden

Na owej Łące zjawił się czarny. Na jego pysku malowało się znudzenie. Widząc wilka usiadł sobie obok, obejmując go swym spojrzeniem.
- Witaj, jestem Suden. - przedstawił się, po czym machnął swym czarnym ogonem.

Akela

-Witaj, nazywam się Akela - odpowiedziałem

Akela

-Jesteś nowy na naszych terenach? - zapytałem

Suden

- Co to za miejsce? - zapytał, rozglądając się ukradkiem dookoła.

Akela

-łąka marzeń - powiedziałem, lekko zdziwiony jego zachowaniem